Owady można zbierać praktycznie w ciągu całego roku, zaś metoda zbioru często jest uzależniona od pory dnia czy nocy, warunków atmosferycznych, biologii i ekologii poszczególnych gatunków owadów itd.
Okazy zbiera się najczęściej przy pomocy kilku podstawowych metod. Owady dobrze latające, a więc motyle, ważki, muchówki, błonkówki, sieciarki, szarańczaki, niektóre grupy chrząszczy i pluskwiaków łowi się przy pomocy siatki entomologicznej. Średnica obręczy (stałej lub składanej) waha się od 20 cm (dla odłowu muchówek) do 60 cm (dla odłowu motyli i ważek). Worek siatki, długości do 1 m, sporządzony jest zwykle z szyfonu, dederonu lub tiulu o oczkach nie większych niż 0,5 mm.
Siatka powinna mieć zasięg przynajmniej 2-2,5 m (w przypadku muchówek - krótszy:do 1 m). W związku z tym obręcz zwykle jest przymocowana do wykonanej z włókna węglowego teleskopowej rączki. Dla wyeliminowania efektu płoszenia owadów worek siatki powinien być w kolorze zlewającym się z otoczeniem (zielony, brunatny itd.).

Do zgarniania owadów z roślin runa służy czerpak entomologiczny o obręczy w zarysie okrągłej, półokrągłej lub sercowatej i krótkiej rączce. Z drzew i krzewów można owady strząsać na płachty lub parasole entomologiczne. Metoda ta jest szczególnie efektywna w odniesieniu do chrząszczy i pluskwiaków.
Do zbioru owadów poruszających się po powierzchni gleby wykorzystuje się rowki chwytne o głębokości około 30 cm i pionowych ściankach albo pułapki Barbera (naczynia szklane lub z tworzywa sztucznego zakopane równo z powierzchnią gleby i wypełnione cieczą - wodą z glikolem etylenowym).
Drobne owady żyjące w wierzchnich warstwach gleby, w ściole i warstwie próchnicznej można łowić wykonując przesiewki sitem entomologicznym. Gleba po przesianiu musi być wyłożona na jasną powierzchnię, na której poruszające się owady są dobrze widoczne. Ze względu na dużą pracochłonność do wybierania owadów z przesiewek wykorzystuje się specjalne aparaty.
Do odłowu owadów latających i aktywnych w nocy (motyle, chrząszcze, muchówki, pluskwiaki, sieciarki) wykorzystuje się lampy żarowo-rtęciowe rzucające światło na ekran (biała ściana, płótno), zasilane prądem z sieci lub wytwarzanym przez małe agregaty prądotwórcze. Dla zwiększenia skuteczności odłowów dodatkowo w odległości kilku metrów przed lampą żarowo-rtęciową można zamontować źródło promieniowania ultrafioletowego (lampę kwarcową). Przylatujące owady zbiera się z ekranu pojedynczo i zatruwa. W celu prowadzenia systematycznych odłowów przez dłuższy okres czasu stosuje się samołówki wyposażone w źródło światła oraz worek foliowy z substancją trującą. Samołówka powinna być zamontowana w pobliżu stałego źródła zasilania. Pojemniczek na owady musi byćopróżniany po każdej nocy.

Od kilkunastu lat w leśnictwie na skalę masową stosuje się do odłowu szkodliwych owadów pułapki feromonowe zawierające feromon płciowy wabiący samce lub feromony agregacyjne, oddziaływujące na obie płci. Feromony płciowe stosowane są głównie w odniesieniu do motyli, natomiast feromony agregacyjne w odniesieniu do korników.
Poza wyżej wymienionymi metodami owady można łowić w różnego rodzaju pułapki zaopatrzone w przynęty zapachowe (sfermentowany sok, padlina, szmatki nasączone roztworem żywicy i alkoholu lub terpentyną).
Owady po złowieniu muszą zostać zatrute. Najczęściej stosowaną substancją trującą jest octan etylu, zapewniający przez długi czas miękkość mięśni preparowanych owadów. Motyle jako owady bardzo delikatne i narażone na otrzepanie skrzydeł z łusek zatruwane są przy pomocy chloroformu lub eteru. Jako najprostsze zatruwaczki mogą być wykorzystywane probówki z korkiem, fiolki po lekarstwach lub małe słoiczki z wieczkami typu "twist".